Yunus Emre - Hak Bir Gönül Verdi Bana

  Hak bir gönül verdi bana, ha demeden hayran olur
  Bir dem gelir şadı olur, bir dem gelir giryan olur
  
  Bir dem sansın kış gibi, şol zemherı olmuş gibi
  Bir dem beşaretten doğar, hoş bağ ile bustan olur

  Bir dem gelir söyleyemez, bir sözü şerheyleyemez
  Bir dem dilinden dür döker, dertlilere derman olur

  Bir dem çıkar arş üzere, bir dem iner tahtes-sera
  Bir dem sanasın katredir, bir dem taşar umman olur

  Bir dem cehalette kalır, hiç nesneyi bilmez olur
  Bir dem dalar hikmetlere, Calınus-u Lokman olur

  Bir dem div olur ya peri, viraneler olur yeri
  Bir dem uçar Belkıys ile, sultan-ı ins-ü can olur

  Bir dem varır mescidlere, yüz sürer orda yerlere
  Bir dem vurur deyre girer, incil okur rühban olur

  Bir dem gelir ısı gibi, ölmüşleri diri kılar
  Bir dem girer kibr evine, Fir'avn ile Haman olur

  Bir dem döner Cebrail'e, rahmet saçar her mahfile
  Bir dem gelir güm-rah olur, miskin Yunus hayran olur

Yunus Emre

DİL-İ BİÇARE

ANLAT DİL-İ BİÇARE'DEN, 
SUN DA İÇSİN YAR ELİNDEN
YANİ HEP BİLİNEN,
ŞEYLERDEN OLSUN
SEN SÖYLE DEDE'NİN
"ZÜLFÜNDEDİR BAHT-I SİYAHIM" BESTESİNİ

MEVLANA'DAN

Hergün bir yerden göçmek, ne iyi,
Hergün bir yere konmak, ne güzel,
Bulanmadan, donmadan akmak, ne hoş,
Dünle beraber gitti. Cancağızım;
Ne kadar söz varsa düne ait,
Şimdi Yeni şeyler söylemek lazım...

NOKTA-I ESRAR

Kur’an’a İncil’e Zebur’a Tevrat’a
İman eden etmiş vahdet-i zata
Biri nefye memur biri ispata
“Lâ, illâ” da, “illâ, lâ” da olamaz
Seyrani